(od lewej: Mick Jagger, Charlie Watts, Bill Wyman, Keith Richards i Brian Jones)
W maju 1962 roku uznany w londyńskich kręgach bluesowych gitarzysta Brian Jones zamieścił ogłoszenie w czasopiśmie muzycznym Jazz News, że poszukuje muzyków do nowo powstającego zespołu. Pierwszym, który odpowiedział na anons, był pianista Ian Stewart, a wkrótce po nim gitarzysta Geoff Bradford. W czerwcu tego samego roku na jednej z prób pojawili się Mick Jagger, Keith Richards oraz Dick Taylor. Zaakceptowany Jagger postawił jednak warunek, że razem z nim przyjęty musi zostać także Richards. Gitarzysta, zatwardziały rockandrollowiec i zagorzały fan Chucka Berry'ego, szybko spowodował w grupie różnice artystyczne, w wyniku których odszedł z niej preferujący bluesa Bradford. Do czwórki ostatecznie dołączył też Taylor, oryginalnie grający na gitarze, który wkrótce zajął pozycję basisty. Podczas pierwszych bezimiennych występów w Ealing, w przerwach pomiędzy głównymi zespołami, na perkusji grywali różni muzycy związani z klubem.
Zespół grał w klubie Ealing w Londynie, gdzie został zauważony przez lokalną prasę i zdobył wąskie grono słuchaczy zaintrygowanych ekspresyjnym śpiewem. Najwcześniej zauważył ich Alexis Korner – "ojciec" brytyjskiego bluesa i kilkakrotnie zaprosił na występy do Crawdaddy Club, gdzie sam występował. Dość szybko zespół opuścił Dick Taylor i koledzy zostali bez basisty. Jednak Richards i Jones potrafili tak dalece zintegrować swoje gitary, że już wkrótce miało się to stać "znakiem firmowym" zespołu.
Na przełomie 1962/1963 roku skład zespołu został rozszerzony o Charliego Wattsa i Billa Wymana (właściwie William Perks). To oni właśnie zapewnili zespołowi stabilizację i stworzyli sekcję rytmiczną - basista Wyman grywał od kilku lat z różnymi grupami i posiadał już znaczne umiejętności, zaś Charlie Watts był przez pewien czas perkusistą u Alexisa Kornera; Ian Stewart, który jako pierwszy dołączył do zespołu Briana Jonesa (w maju 1962) wzbogacał koloryt grą na pianinie. W takim składzie grupa nazwana Rollin' Stones (na razie z apostrofem) nagrała kilka singli.
Sceniczny debiut tak nazwanego zespołu odbył się 12 lipca 1962 w klubie Marquee. Na pierwszym z singli wydanym 7 czerwca 1963 roku znalazła się przeróbka utworu „Come On” Chucka Berry'ego; następny z utworem „I Wanna Be Your Man” (napisany przez Lennona i McCartneya) ugruntował pozycję grupy jako jednej z najciekawszych na Wyspach Brytyjskich. Umieszczony na jego stronie B utwór „Stoned” (niemal w pełni instrumentalny, z Jaggerem wtrącającym kilka pojedynczych słów), był pierwszą wydaną autorską kompozycją zespołu. Pierwszą, „właściwą” piosenką, była „Little By Little”, która znalazła się na stronie B singla „Not Fade Away” (21 lutego 1964) oraz na debiutanckim albumie The Rolling Stones (kwiecień 1964). Pierwszym singlem, który dotarł na pierwsze miejsce listy przebojów był „It's All Over Now”.
Aranżacje obcych bez wyjątku kompozycji, równa gra gitarzystów (Richards i Jones), a nade wszystko śpiew samego Jaggera, umiejętnie naśladującego wokal czarnoskórych śpiewaków, zapewniły duże powodzenie singli. Zadecydowało ono o dalszej karierze i wkrótce porzuceniu wykonywanych dotychczas przez członków zespołu zawodów lub studiów, na rzecz poświęcenia się w całości muzyce.
W 1964 roku zespół nazwany The Rolling Stones (zrezygnowano z apostrofu) nagrał swój pierwszy album. Równy poziom piosenek zapewnił powszechne uznanie, największe zaś zdobyły "Carol" i "Route 66". Wielkim i zasłużonym powodzeniem cieszyły się niezwykle żywiołowe koncerty, przeradzające się niekiedy w dzikie awantury. Nierzadko też grupa musiała uciekać ze sceny przed napaścią oszalałych fanów, wzmocnione posiłki policji nie zawsze wystarczały.
Płyta osiągnęła oszałamiający sukces w Wielkiej Brytanii. Na fali tego sukcesu grupa spróbowała „podboju” USA (czerwiec 1964), gdzie była promowana najpierw jako swoiste „alter ego” The Beatles, grające podobną, ale bardziej „dziką” muzykę i równie „dziko” się zachowującą na scenie. Zaniepokojona zachowaniem członków grupy prasa pytała o obraz brytyjskiej młodzieży jaki zawiozą Stonesi za Ocean, i słusznie, albowiem pierwsze tournée w Ameryce zakończyło się niepowodzeniem (publiczność jeszcze nie była przygotowana do odbioru agresywnej i sugestywnej muzyki, a zwłaszcza obscenizmów Jaggera). Mimo to została zauważona, a w ojczyźnie zyskała jeszcze większą popularność.
Obecny skład kształtuje się następująco:
- Mick Jagger – śpiew, harmonijka ustna, instrumenty perkusyjne, instrumenty klawiszowe, gitara (od czerwca 1962)
- Keith Richards – gitara, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, wokal wspierający (od czerwca 1962)
- Ron Wood – gitara, gitara basowa, perkusja, instrumenty perkusyjne, wokal wspierający (oficjalnie w zespole od lutego 1976)
- Charlie Watts – perkusja (od stycznia 1963)
W 1989 roku zespół został oficjalnie przyjęty do Rock and Roll Hall of Fame, a
w 2012 roku grupa świętowała 50-lecie powstania The Rolling Stones.
w 2012 roku grupa świętowała 50-lecie powstania The Rolling Stones.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz