(od lewej: Frank Mertens, Bernhard Lloyd i Marian Gold)
Jest to jeden z najbardziej popularnych zespołów lat 80' XX wieku.
Największym przebojem zespołu jest utwór "Forever Young" pochodzący z debiutanckiego albumu o tym samym tytule (1984r.). Utwór ten uznawany jest przez wielu za swoisty hymn pokolenia, które wychowywało się w latach 80'.
Ponadto grupa wylansowała wiele innych wielkich przebojów dekady – m.in. "Big in Japan", czy "Sounds Like a Melody".
Przed powstaniem Alphaville Marian Gold należał do siedmioosobowej grupy artystycznej Melody Nelson (nazwa pochodziła od imienia głównej bohaterki albumu Serge'a Gainsbourga Histoire de Melody Nelson). W 1981 roku do Melody Nelson trafił Bernhard Lloyd. W czerwcu 1981 roku członkowie zespołu przeprowadzili się do Münster. Zespół zmienił nazwę na Chinchilla Green. Pierwszy koncert Chinchilla Green odbył się 24 grudnia 1981 roku w klubie Forum. Na zakończenie koncertu zespół zagrał utwór „Big in Japan”. Grupa rozpadła się wiosną 1982 roku – po rozpadzie Lloyd i Gold zdecydowali się na dalszą współpracę. Wkrótce doszedł do nich Frank Mertens. Trio przyjęło nazwę Forever Young.
Przed powstaniem Alphaville Marian Gold należał do siedmioosobowej grupy artystycznej Melody Nelson (nazwa pochodziła od imienia głównej bohaterki albumu Serge'a Gainsbourga Histoire de Melody Nelson). W 1981 roku do Melody Nelson trafił Bernhard Lloyd. W czerwcu 1981 roku członkowie zespołu przeprowadzili się do Münster. Zespół zmienił nazwę na Chinchilla Green. Pierwszy koncert Chinchilla Green odbył się 24 grudnia 1981 roku w klubie Forum. Na zakończenie koncertu zespół zagrał utwór „Big in Japan”. Grupa rozpadła się wiosną 1982 roku – po rozpadzie Lloyd i Gold zdecydowali się na dalszą współpracę. Wkrótce doszedł do nich Frank Mertens. Trio przyjęło nazwę Forever Young.
31 grudnia 1982 roku zespół zaprezentował utwór pt. „Forever Young”. W maju 1983 roku powstał materiał na płytę demo, który trafił do największych wytwórni muzycznych w Berlinie. Ostatecznie zespół podpisał umowę z Warner Music Group i pod jej skrzydłami rozpoczął pracę nad debiutanckim albumem. Podczas prac nad albumem doszło do zmiany nazwy zespołu na Alphaville.
Nazwę grupy zaczerpnięto z filmu Alphaville z 1965 r., który wyreżyserował Jean-Luc Godard.
27 września 1984 roku ukazał się album Forever Young. Pierwszym przebojem, który promował longplay, był utwór „Big in Japan”, który szybko doszedł na szczyt list przebojów w Niemczech, Szwecji i Szwajcarii. Sukces „Big in Japan” pozwolił Alphaville zaistnieć na liście amerykańskiego magazynu Billboard. W tym samym roku powstał cover tego utworu nagrany przez Sandrę. Drugim utworem promującym album był przebój „Sounds Like a Melody”, który dotarł na pierwsze miejsce list przebojów w Szwecji. Trzecim singlem był „Forever Young”, który odniósł największy sukces spośród trzech singli promujących debiutancki album. Teledysk do tego utworu nagrano w miejscu, w którym wcześniej działał szpital psychiatryczny.
W 1984 roku Frank Mertens opuścił zespół i został zastąpiony przez Rickiego Echolette.
W czerwcu 1986 roku Alphaville wydał album Afternoons in Utopia, który przyniósł przebój „Dance with Me”. Utwór zdobył umiarkowaną popularność w kilku państwach Europy Zachodniej. Rok później zespół rozpoczął pracę nad kolejnym albumem, w wyniku czego w 1989 roku ukazał się album The Breathtaking Blue. Po wydaniu trzeciego albumu zespół zawiesił działalność.
Nazwę grupy zaczerpnięto z filmu Alphaville z 1965 r., który wyreżyserował Jean-Luc Godard.
27 września 1984 roku ukazał się album Forever Young. Pierwszym przebojem, który promował longplay, był utwór „Big in Japan”, który szybko doszedł na szczyt list przebojów w Niemczech, Szwecji i Szwajcarii. Sukces „Big in Japan” pozwolił Alphaville zaistnieć na liście amerykańskiego magazynu Billboard. W tym samym roku powstał cover tego utworu nagrany przez Sandrę. Drugim utworem promującym album był przebój „Sounds Like a Melody”, który dotarł na pierwsze miejsce list przebojów w Szwecji. Trzecim singlem był „Forever Young”, który odniósł największy sukces spośród trzech singli promujących debiutancki album. Teledysk do tego utworu nagrano w miejscu, w którym wcześniej działał szpital psychiatryczny.
W 1984 roku Frank Mertens opuścił zespół i został zastąpiony przez Rickiego Echolette.
W czerwcu 1986 roku Alphaville wydał album Afternoons in Utopia, który przyniósł przebój „Dance with Me”. Utwór zdobył umiarkowaną popularność w kilku państwach Europy Zachodniej. Rok później zespół rozpoczął pracę nad kolejnym albumem, w wyniku czego w 1989 roku ukazał się album The Breathtaking Blue. Po wydaniu trzeciego albumu zespół zawiesił działalność.
W 1994 roku doszło do reaktywacji zespołu. Krótko po reaktywacji zespół wydał singel „Fools” będący zapowiedzią kolejnego albumu. W 1994 roku Alphaville wydał album Prostitute. W 1997 roku ukazał się longplay Salvation, który zawierał single „Wishful Thinking”, „Flame”, „Soul Messiah”. Piosenki odniosły umiarkowany sukces komercyjny.
W styczniu 2002 roku Alphaville wydał album Forever Pop zawierający największe przeboje grupy w nowych aranżacjach. W lutym 2003 na rynku ukazał się album CrazyShow. W tym samym czasie Bernhard Lloyd odszedł z zespołu.
Obecny skład zespołu to:
- Marian Gold - śpiew (od 1982) – lider zespołu i zarazem jedyny muzyk z oryginalnego składu
- David Goodes - gitara (od 2003)
- Jakob Kiersch - perkusja (od 2003)
- Carsten Brocker - instrumenty klawiszowe (od 2014)
- Alexandra Merl - gitara basowa (od 2016)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz